Te goedkoop tafelblad
Onze vorige eettafel diende als klustafel tijdens onze verbouwing. We hadden er kleden op gelegd en verder stonden er vooral bouwspullen op, vergezeld met een paar kilo stof. Een prima tafel van acaciahout maar een tikkeltje te groot en na de verbouwing ontstond al snel de behoefte om voor een andere tafel te gaan.
Ik vond online een toffe tafel met tapse, zwarte poten en een houtlook blad. Een relatief goedkope tafel en de reden werd al snel duidelijk: de toplaag bestond uit een houtlook folie. Toen onze kinderen eenmaal besloten te gaan knutselen en enthousiast plakband op de tafel plakten, werd direct de conclusie getrokken dat deze tafel van zeer slechte kwaliteit was: bij het lostrekken van plakband, trok je meteen de folie mee.
Het tafelblad met een houtlook folie bleek van zeer slechte kwaliteit.
Binnen de kortste keren bestond onze tafel uit kale plekken. Geen gezicht:
De internetwinkel bood ons weinig hulp want die kon enkel een nieuw blad bieden waarvan wij wisten dat het binnen de kortste keren weer een blad vol kale plekken zou worden. Dus nee, bedankt. Ik zoek zelf wel verder.
Wel of geen nieuw tafelblad?
Mijn man vond het wel "prima" met deze tafel "ach laat die kinderen de tafel afraggen tot ze oud genoeg zijn", was zijn motto. Mijn motto was iets anders, meer zoiets als: "elk vertrek wordt meermaals per jaar geverfd en deze afgeragte tafel doet afbreuk aan al mijn inspanningen". Het onderstel vond ik nog altijd top, maar dat blad, dat kon toch ook gewoon vervangen worden? In eerste instantie wilde ik het blad gaan verven, maar na enig beraad adviseerde mijn klusgrage man dat dat niet verstandig zou zijn.
Eettafel zoeken via Marktplaats
Ik besloot een tafelblad te gaan zoeken op marktplaats. Na meerdere mensen te hebben gemaild - en 9 van de 10x geen reactie te krijgen, wat is dat toch?! - viel mijn oog op een gratis eettafel in Hoofddorp. Onze huidige tafel was 90cm diep en eigenlijk zou ik liever een tafel hebben die 100cm diep zou zijn. Deze tafel? 100x220cm. Ruim zat! De volgende ochtend konden we de tafel meteen ophalen, wat op zich wel een grappig gebeuren was. Want de mevrouw zat op dat moment in een vergadering, online uiteraard, lang leve onze pandemie. Wij parkeerden onze bus en achter ons stopte een ander busje, met daarin de nieuwe eettafel van de mevrouw. Wat een timing! De chauffeur was alleen en de tafel enorm zwaar. Daan en ik zeulden 'onze' eettafel naar buiten en besloten de andere man te helpen met tillen van de nieuwe tafel. Wat bleek, hij kwam niet alleen een eettafel brengen maar ook 6 eetkamerstoelen en een complete bank. En zo stond mevrouw haar woning opeens vol mensen die aan het sjouwen waren. Maar hey, er mag best wat werk tegenover een gratis tafel staan, toch?! Nu ik daar toch was kon ik de vrouw meteen wat interieurtips geven en zo had ze twee sterke mannen en een interieurstylist in huis die van alles regelden. Hoe leuk is dat?
Groen? Toch maar niet doen
Mijn plan was om het tafelblad in de kleur Classic Car van Flexa te verven, net zoals de kleur op onze keukenmuur. Toen ik dit blad zag, was ik ervan overtuigd dat mijn man het niet zag zitten om een kleur op dit prachtig massieve blad aan te brengen en eigenlijk moest ik hem daar al snel gelijk in geven dus dat scheelde een discussie. Met de tafel in onze Caravelle reden we terug naar Haarlem. De volgende dag beloofde een leuke klus-dag te worden!
Samen klussen
Het was schitterend weer dus we konden fijn buiten aan de slag. Plan de campagne was om het oude onderstel te voorzien van een nieuw tafelblad. Mijn man had zijn vraagtekens of het onderstel het nieuwe blad wel kon tillen want het was beduidend zwaarder. Hierop heb ik de personenweegschaal gepakt en nadat ik het tafelblad los had gemaakt van het onderstel, plaatsten we hem op de weegschaal: 30kg rond. Vervolgens sjouwden we het andere blad naar de tuin en plaatsten hem op de weegschaal: 58kg. Globaal het dubbele. Mijn inziens moest dit kunnen want onze kinderen (22-25kg) nemen zo nu en dan ook plaats op tafel en dan zakt hij ook niet door zijn poten, ik durfde het wel aan.
Het blad inkorten
Onze 'oude' eettafel was 180cm lang, voor het fijne net even te klein maar 220 van dit blad, dat was echt weer even te groot. We konden niet alle maten kiezen want aan de onderkant is het blad verstevigd met een stalen constructie zodat het hout niet krom zal trekken. Ook de poten zaten vast met stalen platen en daarom konden we maar op een klein deel zagen. Conclusie: het blad zou 196cm worden. Meet goed af hoeveel je eraf wil zagen en zet uiteraard een heldere, rechte lijn.
196 is een prima maat voor ons! We hebben gemeten waar de zaagsnede zou komen en met de cirkel/-invalzaag zaagden we er aan beide kanten een stuk af.
Rampamoeren
Ik dacht werkelijk dat het om een of andere dans zou gaan als je het over rampamoeren zou hebben. "Hey, zullen wij even gezellig rampamoeren?" Ik had je niet heel raar aangekeken. Maar nu weet ik dat het 'gewoon' verzonken moeren zijn. Hoe cool is deze naam? De rampamoeren zaten ook al in het oude blad en kon ik er zo uit draaien. Maar wat zijn rampamoeren nou eigenlijk?
Klus tip: Rampamoeren verzink je in het hout en kent aan de binnen- en buitenkant schroefdraad. Dit maakt dat je een mega stevige verbinding kan maken. Hoe leuk is dat?!
Ik word er dus heel enthousiast van als we klussen en het er professioneel uit ziet. Deze rampamoeren dragen daar zeker aan bij! Allereerst boor je een gaatje in het hout, ter dikte van de rampamoer. Vervolgens draai je de rampamoer erin met een imbussleutel en daarna kun je het onderstel vastzetten door hem met een bout vast te draaien in de rampamoer.
Klus tip: we willen geen Erica Meilandje: dwars door je nieuwe blad heen boren. Meet af hoe lang de rampamoer is en plak op die plek een stuk tape. Zo zie je precies hoe diep je moet boren en ziet je werk er superstrak uit!
We hebben afgetekend waar de rampamoeren moesten komen door het onderstel ondersteboven op de onderkant van het tafelblad te leggen. We mochten maarliefst 24 rampamoeren verzinken, wat een feest.
Schuren, schuren, schuren
Het gaat dus om een massief, eikenhouten blad. De vorige eigenaren hadden hem al 15 jaar en zij waren niet de eerste eigenaar. We begrepen dat de tafel geolied was. Iets waar onze voorkeur niet naar uit ging. Nou is het 'algemeen bekend' dat je een tafel niet meer kunt lakken nadat hij behandeld is met olie. Nu ligt dat iets genuanceerder want eiken is enorm hard hout waar olie niet gemakkelijk/diep in trekt. Als je dit vergelijkt met grenen, dat is veel zachter waardoor de olie tot dieper door zal trekken.
Wist je dat: Het is niet per definitie het geval dat je een tafel die met olie behandeld is, niet meer kan lakken. Dit heeft sterk te maken met het type hout. Het ligt een stuk genuanceerder indien er sprake is van hardhout zoals dus eiken.
In ons geval durfden we het dus wel aan om de tafel goed te schuren, want dat is sowieso noodzakelijk, en vervolgens te lakken. We begonnen met zeer grof schuurpapier: P80 en vervolgens gingen we aan de slag met P120, P180 en P240. Een mens moet wat doen.
Lakken
We wilden de eikenhouten kleur zo natuurlijk mogelijk laten, maar wel beschermen met een lak. We wilden geen olie omdat dit toch gevoeliger is dan een lak. Met twee jonge kinderen is lak wel erg wenselijk. Na lang zoeken kwamen we op Rigo Skylt uit, een twee componentenlak die we aan moesten brengen in drie lagen. Bij het aanbrengen van de eerste laag was het wel even spannend want de lak oogde heel wit. Niet wat we wilden! Maar even later veranderde dit in een transparante look. Na drie lagen ziet de tafel er inderdaad nog zeer eikenhout uit, we zijn tevreden en superblij met het nieuwe blad.
Zie je dat kunstwerk boven de eettafel hangen? Ook die hebben we zelf gemaakt. Hoe je dit doet? Dat lees je hier:
Renske Janse
Op zoek naar een nieuw gaaf onderstel voor je eettafel? Kijk dan vooral even op deze website!